Al in de 4e ronde van het seizoen stond er een do or die wedstrijd tegen Middelburg A op het programma. Beide teams waren nog puntloos dus moesten er matchpunten gescoord worden.

Net als de verwarming in ons clubgebouw was Albert nog niet helemaal warm. Binnen een mum van tijd stond hij een pion achter tegen Sjaak Steijn. Willem speelde de opening niet helemaal foutloos tegen Maarten Westerweele, maar zijn tegenstander wist er geen gebruik van te maken en eigenlijk was Willem de enige van Souburg B die na de opening goed stond. Carl speelde een degelijke opening tegen Paul Koster en stond gelijk. Hetzelfde gold voor Henrik die een afruilvariant van het Frans op het bord had gekregen tegen Marcel Nellen. We hadden zo’n 1,5 uur geschaakt en toen stapelden de eerste problemen zich op voor ons. Een misrekening van Carl kostte hem een stuk en het was 0 – 1 voor Middelburg. Albert gaf nog een pion weg en ook Henrik kwam in een minder middenspel terecht. Gelukkig bouwde Willem zijn verkregen voordeel in de opening uit en kwam gedurende de partij niet meer in de problemen en scoorde snel de 1 – 1. 

Toen dacht ik het is bijna pakjesavond. Misschien komt Sinterklaas vanavond al? 

Aan mijn bord ieder geval wel. Marcel Nellen kon eenvoudig naar een remise eindspel afwikkelen, maar mogelijk door de tijdsdruk dacht hij een plan gevonden te hebben voor een winst. Het kostte hem echter eerst een pion en vervolgens een kwaliteit. Zodoende kreeg ik een halfje teveel, maar stonden we wel 2 – 1 voor. Nu was het aan Albert. Albert was inmiddels een groot cadeau aan het uitpakken. Sjaak Steijn was in grote tijdnood gekomen en al zijn voordeel was als sneeuw voor de zon verdwenen. Albert had het initiatief 

gekregen en gepakt en wat pionnentjes gesnoept en door de slechte positie van wits stukken kreeg hij vervolgens een stuk cadeau. En zo bracht Albert de einduitslag op 3 – 1.  

Geschreven door Henrik Westerweele