verslag door René Tiggelman
Horloges, smartphones en weet ik veel wat al niet meer zijn tegenwoordig verboden bij het schaken, maar wekkers duidelijk niet.
De wedstrijd SKS A – Landau A was nog geen kwartier bezig toen ik compleet werd verrast door 11. Pg5+!. Ik was in één klap wakker. Stom natuurlijk dat ik deze toch niet al te moeilijke aftrekaanval zelfs niet eens had overwogen. Gelukkig viel de schade mee. Wit staat wel gelijk duidelijk beter, maar met uitgewreven ogen en wat kunst- en vliegwerk lukte het me toch om niet gelijk onder de voet te worden gelopen en werd het zowaar nog een echte partij.
Terwijl ik en ook Jos en Robin nog zaten te zwoegen was Jeroen als eerste klaar. Hij was lichtjes in de problemen geraakt, maar vond uiteindelijk de makkelijkste weg naar remise: door het aan te bieden! Tegenstander Ronald de Pooter vond het best en zo waren beide teams van de nul af.
Omdat Roeland kaartjes had voor Depeche Mode kwam Robin als invaller van de Souburgse stilte genieten. Tegen de verwachting in snoepte hij eens een keer geen pionnetje, maar bouwde rustig aan een aanval op de koningsvleugel. Rahul Motwani zag het allemaal met lede ogen aan, moest materiaal geven om mat te voorkomen en kon uiteindelijk zijn koning omleggen. 1,5 – 0,5 voor SKS.
Het kan soms raar lopen in een schaakpartij. Die zwakke pion op g5 die ik in de opening had opgelopen, was 20 zetten later de held van de zwarte stukken geworden. Fardin Hematyar perste er hier nog 2 of 3 zetten uit voordat ook hij zijn partij opgaf. 2,5 – 0,5, de overwinning was binnen.
Jos probeerde heel de avond een minuscuul voordeel naar iets tastbaars uit te bouwen, maar Arjo Arendse gaf geen krimp. Zelfs in deze stelling met een witte vrijpion helemaal op c6 was er geen route naar winst. Arjo’s keuze om iets eerder in de partij g5-g4 in plaats van h5-h4 te spelen werd door de kiebitzers bekritiseerd, maar bleek achteraf geniaal. Terwijl .., h4 ongetwijfeld een eenvoudigere weg naar remise was geweest, gaf .., g4 het halve punt niet uit handen en hield het nog een geniepige dreiging in de stelling. Jos bleef langdurig zoeken naar een winst die er niet was en liet daarbij regelmatig zijn klok ver teruglopen, één keer zelfs tot één seconde. Dat ging een paar keer goed, tot het moment dat hij koning en loper zo neerzette dat ze elkaar in de weg stonden en h5-h4 alsnog gespeeld kon worden. Dit keer niet voor de remise, maar voor de winst. Eindstand dus 2,5 – 1,5.
