Het begin van de avondcompetitie riep herinneringen op aan het in de jaren 70 populaire, door de NCRV uitgezonden, kneuterige spelprogramma Stedenspel (Dick Passchier!): Goes B - SKS A, Goes A - SKS B en Goes C - SKS C.  Twaalf Souburgers tegen twaalf Goesenaren. Het was een beetje passen en meten in het halletje van de basisschool waar schaakvereniging Goes tegenwoordig speelt en sommige borden waren wel erg uit het zicht (iets waar Johanna Brouwer volgens mij niet eens heel rouwig om was), maar rond kwart over acht konden de drie wedstrijden beginnen.  

De partijen van de SKS A-spelers kenmerkten zich door een hoog frommelgehalte. René kwam tegen Erwin Kloosterman prima uit de opening maar liet het voordeel langzaam maar zeker uit zijn handen glippen waarna remise de meest waarschijnlijke uitslag leek te worden.  Erwin had echter nogal ruim de tijd genomen en met het oog op de klok besloot René om nog even zijn geluk te beproeven in een eindspel van 2 lopers tegen loper en paard. Op een nogal vreemde manier bleek dat een uitstekende beslissing. Vreemd omdat hij volledig had gemist dat hij gelijk een pion verloor, uitstekend omdat de lopers wel enige compensatie gaven en zij na een paar weifelende zetten van Erwin  zelfs de volledige zwarte damevleugel konden oppeuzelen. Een vrij witte b-pion bracht vervolgens makkelijk het punt binnen.

Ook Jeroen speelde geen partij uit één stuk. Niels de Feijter kon zelfs ongestraft een loper offeren op h6 en had daarna zeker even de betere stelling. Even, want Niels slaagde er niet in de beste opstelling voor zijn stukken te vinden waarna Jeroen de regie kon overnemen en opvallend soepel de partij naar zich toe kon trekken.

Roeland leek in zijn partij tegen Hans Welten zonder omwegen op remise af te stevenen. Een remiseaanbod van Hans werd zelfs serieus overwogen, maar omdat Roeland de stellingen van Jeroen en René niet vertrouwde speelde hij toch nog maar even door. Het gelijkstaande toreneindspel werd vervolgens door Hans verre van perfect gespeeld en toen Roeland achter elkaar c4-c5-c6-c7 kon spelen was het pleit beslecht.