De meeste paarden leven hun leven in volstrekte anonimiteit voordat ze als biefstuk of frikandel op een bord of in een goedkoop plastic bakje eindigen. Slechts een enkele weet zich hieraan te onttrekken en slaagt erin om zoveel roem te vergaren dat hij tot ver buiten de kleine kring van paardrijdende kinderen en snijgrage slagers bekend raakt. Bonfire, Salinero, Henri Buitenzorg en het vooral schakers aansprekende Paard van Ree zijn bekende voorbeelden.
De claim to fame van het Paard van Ree kwam in het Hoogoventoernooi in 1970, een tijd dat schaken nog zoveel in de belangstelling stond dat er zelfs in de PZC nog fatsoenlijke verslaggeving werd geplaatst (Sorry Roeland). De Nederlandse schaker Hans Ree had in de partij tegen Heikki Westerinen zijn paard op a1 neergezet waar het paard zo kreupel bleek te staan dat Hans Ree zich jaren later nog steeds schaamde voor deze paardzet.
Het was overigens niet de enige pijnlijke ontmoeting tussen Hans Ree en Heikki Westerinen. Hans Ree beschrijft zelf nog de volgende gebeurtenis uit 1978 :
The night before the final rest day of the Olympiad in Buenos Aires in 1978 Heikki had organized a party in his hotel room. There I had sat on a hotel bed with Gisela Fischdick of the German women’s team and Franz Hölzl of the Austrian team.
At a certain point I had said “Franz, let’s fight a duel for this woman.” I stepped gracefully from the bed in sword-fighting posture and broke my right leg in two places.
It took some time for the crowd to ascertain that I was not only drunk, but really hurt, but then the help of Helmut Pfleger of the German team, a medical doctor, was invoked and after his verdict my team captain Frans Kuijpers was called out of bed, and when he came in to the room, at about 3 a.m., still half-sleeping, Heikki said: “It’s of course terrible what happened, but Frans, what do you want to drink?” Ah, the good old days.
Bijna 50 jaar na het Paard van Ree heeft het Paard van Jeepee zijn intrede gedaan in de schaaksport. Waar het Paard van Ree vooral een kreupel, zielig, ja zelfs meelijwekkend stuk is, kenmerkt het Paard van Jeepee zich vooral door een verregaande, walging opwekkende lafheid. Onderstaande stelling kwam voor in de partij tussen Jeroen Hekhuis en Jeepee van Gemert in de wedstrijd SKS A – SKS B.
Jeroen heeft net met de zet h4 duidelijk gemaakt dat hij op de koningsvleugel wil aanvallen. Hoe reageerde het paard op f6, één van de weinige verdedigers van de zwarte koningsstelling? Deze lafbek, deze wezel, dit bibberende huilebalkje koos met Pf6-d7 gevolgd door Pd7-b6 snel het hazenpad en stond op de damevleugel veilig toe te kijken hoe de zwarte koningsvleugel compleet werd verwoest. De vader aller lafaards dit Paard van Jeepee.
De wedstrijd tussen SKS A en SKS B kende verder weinig dingen die het vermelden waard zijn. René wist helemaal niks te bereiken tegen Max, maar nadat bijna alle stukken geruild waren won hij het lopereindspel ineens verrassend makkelijk. Roeland speelde weer zover achteruit dat geopperd werd om hem een dambord cadeau te doen zodat hij voortaan wat meer ruimte voor zijn stukken zou hebben. Carl wist zich met de geboden ruimte echter geen raad zodat Roeland uiteindelijk de partij zelfs nog won. Als laatste was Henrik klaar, na wat fouten over en weer was hij in een pionneneindspel beland met één pion meer dan Albert. Dit bleek genoeg voor de overwinning.
SKS A – SKS B 4-0
René Tiggelman – Max Toetenel 1-0
Jeroen Hekhuis – Jeepee van Gemert 1-0
Roeland Alders – Carl Schoor 1-0
Henrik Westerweele – Albert Vermue 1-0
Als je zoals Merijn voor SKS C speelt, heb je nog tijd over om links en rechts wat foto's te nemen