Waar vorig jaar op onze slofjes van het derde van Kruiningen werd gewonnen, gingen we er dit jaar vet vanaf. Het begon allemaal toch even anders.
Na een minuut of 15 spelen bleek Tom in één keer heel goed, beter gezegd, gewonnen te staan. Twee poppetjes (lees pionnen) in de pocket en de stelling van zijn tegenstander aan diggelen. Dit mag niet meer fout gaan toch?
Na wat speeltijd verder werd er in de wandelgangen wat afgesmoesd. Cees stond een pion achter, Koos kwam met hetzelfde verhaal en Ben bleek niet veel anders te kunnen berichten. Bij Walter was het nog koffiedik kijken, al kwam hij even later melden dat hij een kwal voor stond. Kijk, dat gaat er op lijken. Tom staat gewonnen, Walter bijna, toch? (met een kwal voor).
Na weer wat tijd in mijn eigen partij gestoken te hebben, wat overigens mijn tegenstander veel beter kon. ging ik maar weer eens een rondje maken. De pionnen die nodig gemist werden bij Koos, Cees en Ben deden hun uitwerking. De stellingen bleven voor de opponenten gelijk doch wel beter. Bij Frans ging het rap bergafwaarts. Maar hij bleef nog wel op zijn Fransiaans sputteren.
Maar wat zag ik daar nu? Tom in de problemen, een vrije h-pion van wit werd langs onderen opgevangen terwijl hij langs de bovenkant aangevallen moest worden. Er dreigde per slot van rekening verplicht torens ruilen met promotie tot dame op g1. In de auto bleek dat Toms tegenstander een wereldzet van formaat uit de Kruiningse hoed had getoverd. Op het bord deed onze Thomas toch nog wat hij twee zetten eerder had moeten doen. Hij kon zijn toren geven voor een gepromoveerde dame maar had nog wel drie (!) verbonden vrijpionnen op de damevleugel. Toch nog kansen. Een onnauwkeurig uitgespeeld eindspel werd hem fataal en hij kon opgeven.
Frans deed snel daarna zijn stukken in het doosje. Oei, dat gaat rap. Alle hoop was gevestigd op de kwal ( voor van) Walter en eventueel, tegen beter weten in, op een lucky strike van een van onze teamgenoten.
Helaas, door de mannen die een pion achter stonden werden er geen potten meer gebroken, laat staan punten binnen gebracht. Ze haalden alle drie remise, wat op zich nog niet zo slecht was.
Nou, Walter, laat maar zien, de match is gespeeld: u mag los! Volgens mij verstond zijn tegenstander dat, want wat good old Quakkelaar liet zien was met geen pen te beschrijven. Op het laatst een volle toren achter, maar een beuk, jonge!! (lees aanval). Walter, sorry, maar chapeau voor die oude Quakkelaar.
Hopende dat we het in maart tegen het tweede van hun, toch wel wat beter doen:
Gedetailleerde uitslagen:[/i][/u]
1. E. Dek - B.Mulder remise
2. A. Quakkelaar - W. Franse 1-0
3. R. Oosterlee - K. Koolhoven remise
4. E. Besseling - F. Baljeu 1-0
5. Goedegebuure - T. v. Gemert 1-0
6. Meijaard - C. Rouw remise