Afgelopen zaterdag moest het gebeuren. We moesten naar Sliedrecht en bij winst zouden we een goed stap zetten richting promotie. Na een erg lange zit bleven de punten in Sliedrecht waardoor zij nu de beste kansen hebben op de titel.
We begonnen nog redelijk goed aan de wedstrijd, al hadden we wel een balende teamleider. Roeland speelde de opening niet helemaal fris en kwam dus al snel in de problemen. Met g3 werd materiaalverlies voorkomen, maar zet herhaling niet. Na een loperoffer op g3 volgde de zwarte dame er achteraan en daarmee volgde zetherhaling. Een ingewikkeld pionoffer met in plaats van g3 de zet f4 zou wellicht per ongeluk ook nog kansen geboden hebben. Roeland heeft er ruim een kwartier over nagedacht, maar dacht dat het allemaal niet goed was. Vandaar een teleurstellende remise. Bleek ook nog dat de tegenstander ook nogal graag op remise speelt. 0,5-0,5.
René speelde zijn opening wel goed en wist al snel een plusje te krijgen. Toen de tegenstander een belangrijke pion op e4 weggaf was het René die de kansen ging krijgen. Er viel weliswaar een loper, maar het paard van René maakte dat meer dan goed. Met torenwinst was het punt bijna binnen. Mat in één kostte nog enkele minuten, maar uiteindelijk viel een prima overwinning René ten deel. 0,5-1,5.
Dan de wat fletsere partijen. Jeroen speelde met de witte stukken en had in de opening iets niet geheel handig aangepakt. De zwartspeler wist daar wel handig gebruik van te maken en nam zo het initiatief. Veel voordeel gaf dat ook niet, maar het witvoordeel was weg. Uiteindelijk werd tot remise besloten. 1-2.
Robin speelde eveneens remise. Tegen de beste speler van Sliedrecht, tenminste op papier, was er weinig te genieten. Robin had zwart en kon geen voordeeltje krijgen, terwijl de witspeler eigenlijk maar weinig ondernam. Een puntendeling was dan ook een logisch gevolg. 1,5-2,5.
Voorlopig zag het er nog aardig uit. Paul had met een Wolga wel een pion minder, maar volgens mij had hij voldoende compensatie. Henrik had een Franse partij en leek iets minder te staan, maar niet direct verloren. Rogier had een moeilijke stelling met een pion meer, maar niet zomaar gewonnen. Bert had een gelijke stelling, waar het leek dat daar ook wel een remise zou vallen. Het ging allemaal anders.
Eerst het goede nieuws. Niet dat Rogier heel knullig zijn pion teruggaf, maar meer dat zijn tegenstander op de 39e zet door zijn tijd ging. Met nog zo’n 40 seconden op de klok leek het er op dat hij in de gaten had dat hij snel een zet moest doen. Een simpel Dd2 zou voldoende zijn om de tijdscontrole te halen. De tijd tikte terug. 5, 4, 3, 2… Het zou toch niet? Jawel, vlag! Een meevallertje in deze spannende strijd. 1,5-3,5.
Nu hadden we een comfortabele voorsprong, maar op de overige borden zag het er opeens minder uit. Bert stond nog gelijk, maar Paul niet meer. Zijn tegenstander kon langzaam maar zeker zijn stukken beter positioneren, terwijl Paul zijn stukken eigenlijk minder goed samen gingen werken. De pluspion werd twee pluspionnen en met een fraaie loperzet was de partij pardoes klaar. Netjes gecounterd van Paul zijn tegenstander helaas. 2,5-3,5.
Dan Henrik. Zijn solide, wellicht wat passieve stelling was een ruïne geworden. Veel stukken waren geruild, alleen een goed paard van Henrik zijn tegenstander niet en een bagger loper van Henrik zelf stond ook nog op het bord. Het handige paard snoepte wat pionnen mee. Henrik probeerde het nog, maar tegen beter weten in. Er was geen houden meer aan. 3,5-3,5.
Gelijk dus. Bert moest de held van de avond worden. Jawel. Het was inmiddels avond geworden. Een lange zit, waarbij de beide spelers het erg spannend maakten. Waarschijnlijk was de stelling in evenwicht en redelijk eenvoudig remise te houden, maar ja. De tijdnood ging ook parten spelen. Bert raakte het momentum kwijt en ook nog eens een pion. De eerst prima witte loper werd een verdediger terwijl het paard van de tegenstander heerlijk door de stelling galoppeerde. Het zag er steeds minder goed uit voor ons helaas, al leek het er even op dat Bert zijn opponent nog even mistastte. Helaas was dat net niet het geval. Om kwart voor zeven moest Bert de witte vlag hijsen. 4,5-3,5.
Een treurige nederlaag na een erg spannende wedstrijd. Sliedrecht heeft nu de beste papieren op de titel en wij moeten maar hopen op een wonder.
Sliedrecht 1-Souburg 1 4,5-3,5
1. William Gijsen (2044)-René Tiggelman (2194) 0-1
2. Niels Mijnster (2115)-Robin Bosters (2072) remise
3. Arjan van der Leij (2035)-Jeroen Hekhuis (2140) remise
4. Jorik Klein (1924)-Henrik Westerweele (2023) 1-0
5. Teunis den Rooijen (1973)-Roeland Alders (2006) remise
6. Hans Klein (1918)-Rogier van Gemert (1822) 0-1
7. Marijn den Hartog (2102)-Bert Henderikse (1830) 1-0
8. Adrian Mensing (1974)-Paul van Rooijen (1883) 1-0