Kan het nog gekker dan in de vorige ronde van de landelijke schaakcompetitie? Afgelopen zaterdag kende de wedstrijd tegen RSR Ivoren Toren een nog spannender slot dan in de derde ronde tegen CSV 1 waar Jeroen een totaal verloren stelling laat op de avond nog remise hield. Uiteindelijk eindigde de wedstrijd in 4-4 en daar mochten we onze handen mee dichtknijpen.
Laten we beginnen bij het begin. Er was voor aanvang van de wedstrijd veel onduidelijk over wat er door onze vrienden van het demissionaire kabinet besloten zou worden omtrent de maatregelen voor de corona omdat de ziekenhuizen ontploffen. Je weet nooit waar je aan toe bent want ze weten het zelf ook allemaal niet meer. Wat bleek, de maatregelen gingen deze keer niet zaterdag in maar de zondag. Wat een feest! Van de schaakbond mochten de teams kiezen om de wedstrijd wel of niet te spelen. Als men zich niet prettig bij de situatie zou voelen dan zou de wedstrijd verplaatst kunnen worden. Ons team had er ondanks de aankomende maatregelen erg veel zin in en de wedstrijd op een later moment spelen is ook niet alles. Onze sportieve tegenstanders uit Rotterdam wilden ook erg graag spelen ondanks dat er wat vaste waarden ontbraken om enkele redenen.
Ergens in Rotterdam-Noord zo rond de geboorte grond van onze grote Tiggelman moesten we een zaaltje betreden waar verwarming nog niet uitgevonden was. Ik heb het niet snel koud, maar ik was blij dat ik een dikke trui aan had. Bier hadden ze helaas ook niet, maar dat was netjes van te voren aangekondigd, waarna Paul zich keurig had voorbereid door wat blikken van het gouden vocht mee te nemen. Het bier bleek nodig gezien de lange zit die zou gaan volgen.
Jeroen was als eerste klaar tegen hun kopman. Vaak zit René aan bord 1, maar de tegenstander wil nog wel eens voorbereiden en daarmee mocht Jeroen het eens proberen op de speler die zich op René had voorbereid. De stelling leek wel aardig voor Jeroen, maar al snel werd duidelijk dat het evenwicht eigenlijk nooit zou gaan verbreken. De beide heren kwamen dan ook vrij snel remise overeen. 0,5-0,5.
Ook bij Henrik was er nauwelijks iets van opwinding te vinden. Een klein foutje in de opening gaf de witspeler wellicht een klein voordeeltje. Ook in deze partij heeft geen van de spelers aanspraak kunnen maken op een overwinning. De partij eindigde uiteindelijk in zetherhaling. 1-1.
Dan onze Robin aan bord 2. Hij speelde tegen een vrouwelijke Fide-meester met slechts een rating van 1841. Ze had in het verleden meegedaan met het Albanees vrouwenteam. Die 1841 was duidelijk te weinig, want ze legde een prima partij op de mat. Robin deed het ook niet slecht en wellicht hebben de beide spelers een kleine kans gehad op een plusje, maar meer ook niet. Het lopereindspel wat uiteindelijk over bleef was in evenwicht en daarmee werd de derde remise overeengekomen. 1,5-1,5.
Dan Rogier aan het laatste bord, onze topscorer zo vertelde hij vol trots in de teamapp. Dat is altijd gevaarlijk, want soms roep je het dan over je af. Hij speelde tegen een speler met een rating van 1631, maar ook hier kon je zien dat de rating van de speler en zijn niveau met de stukken niet helemaal correct was. De stelling was overigens lang in evenwicht. Rogier raakte echter het spoor bijster. Ondanks dat hij nog enkele kansen op een gelijke stelling liet glippen maakte zijn tegenstander het mooi af en was mat onontkoombaar. 2,5-1,5 achterstand.
Dat was een domper. Op papier waren we beter, maar in de praktijk zegt dat niet altijd alles. Ook nu niet, want op de rest van de borden zag het er ook niet goed uit. Niet dat de stellingen allemaal slecht waren, maar ik zag niet direct ergens een vol punt vandaan komen. En ja, dat was toch wel nodig nadat onze nu oud-topscorer verloren had. De borden waar nog aan geschaakt werden even bekeken. Resumé: Bert stond erg gedrongen en het leek erop dat hij een zware pijp moest gaan roken. Niet dat de tegenstander directe winst had, maar Bert kon bijna geen stuk meer beroeren en zijn tegenstander had alle tijd om zijn stukken goed te zetten. René had een potremise stelling op het bord gekregen. Met beide spelers een toren en één pion op de damevleugel en drie pionnen op de koningsvleugel was daar eigenlijk geen eer meer te behalen. Roeland stond iets minder en daar leek er ook niet meer in te zitten dan een puntendeling. Tot slot Paul. Die stond wel goed, maar ook daar zat ik niet direct hoe Paul verder moest komen.
Inderdaad Roeland speelde remise. De stelling was zo verzand in iets waar niets meer te halen viel. Als er nog een wellicht nog wat had kunnen proberen was het zijn tegenstander. Maar gezien de stand bood deze remise aan. Roeland had nog lang zitten denken of er nog wat rommelkansen waren, maar zag deze uiteindelijk niet. 3-2.
Bij René was doorspelen eigenlijk ook geen optie. Elke vorm van forceren zou wel eens een nederlaag kunnen opleveren. René dacht daar anders over en ging door. Ook omdat Bert niet goed stond, want anders had hij remise overeengekomen. Voordeel ook is dat zijn tegenstander nog erg weinig bedenktijd had . Het eindspel dat ontstond was een toren voor René tegen drie pionnen op de koningsvleugel voor zijn tegenstander. Aangezien de pionnen niet ver genoeg waren kon René op tijd terug zijn met zijn koning om alle pionnen op te snoepen. 3-3. Bij de analyse bleek al dat René zijn tegenstander het beter had kunnen doen. René toverde een paar remisevarianten op het bord. Toen thuis de engine er aan te pas kwam bleek dat zwart rustig had moeten blijven en niet direct de verre vrijpion van René had moeten slaan. Daarmee waren zijn pionnen veel verder geweest en was de stelling verloren geweest. De titel voor ‘Man of the Match’ met zijn heldhaftige optreden ging dan ook naar René.
Dan het slot van deze wedstrijd. Bert stond pat en ik had er geen goed gevoel bij, totdat Bert opeens dames kon ruilen. Daarna was het voordeel voor de witspeler wel verdwenen. Ook hier een zetherhaling en daarmee een 3,5-3,5 tussenstand.
Paul moest het dan maar doen voor ons team. Zijn goede stelling met ieder zes pionnen en twee torens was lastig te winnen. Zijn tegenstander verdedigde zich ook goed. Wellicht was het een keer mogelijk om door te breken, maar zijn tegenstander bleef staan. Nadat Paul knullig een pion had weggegeven was er nog geen man over boord en was remise vrij eenvoudig voor het oprapen. We dachten dat een gelijkspel ook wel mooi was geweest aangezien we eigenlijk op enkele borden misschien te veel hadden gehad. Paul raakte de kluts kwijt en wilde te veel. Hij had gezien hoe René een toren tegen drie pionnen gewonnen had. Maar hier ging die vlieger niet op. Ik had als kop voor het stukje op de site dan ook al de titel ‘Stranden in het zicht van de haven’ in gedachten.
Door het forceren van Paul naar een beroerde stelling had zijn tegenstander munt kunnen slaan en had hij de ultieme kans om de partij te beslissen en zo ons naar huis te sturen met een nederlaag. Paul zette zijn toren op de f-lijn om te voorkomen dat de zwarte f-pion door zou lopen. In plaats van Ke4 om de pion te ondersteunen koos Paul zijn tegenstander voor Ke6 om de toren weg te jagen. Dat ging een paar keer zo, waarna Paul remise kon claimen door drie keer dezelfde stelling aan te tonen. Die zagen we niet meer aankomen.
Al met al een toch wel bemazzelend punt in de pocket. We mochten niet klagen.
De volgende ronde staat op 18 december gepland thuis tegen Overschie. Het is maar de vraag of we die wedstrijd kunnen spelen vanwege de vloedgolf aan besmettingen. We gaan het zien.
RSR Ivoren Toren 1-Souburg 1 4-4
1. Rob van der Plas (2153)-Jeroen Hekhuis (2134) remise
2. Alba Shabanaj (1841)-Robin Bosters (2083) remise
3. Mark Beijen (1926)-René Tiggelman (2205) 0-1
4. Michael Fung (1926)-Henrik Westerweele (2023) remise
5. Paul Tromp (2008)- Roeland Alders (2010) remise
6. Jason Zondag (1905)-Bert Henderikse (1834) remise
7. Bas Muntslag (1817)-Paul van Rooijen (1863) remise
8. David van Heusden (1631)-Rogier van Gemert (1843) 1-0