Van onze speciale verslaggever Willem Coppoolse
Zaterdag 18 december op 12.00 kregen in ons clubgebouw Landau 2 uit het Zeeuws-Vlaamse Axel op bezoek. Daar het eerste ook thuis speelde tegen UVS uit Nijmegen en er ook nog wat kijkers van onze eigen club waren gekomen was het aanvankelijk behoorlijk druk. Opvallend was ook het grote aantal jeugdige spelers dat Landau had meegenomen. Met name op de borden 7 en 8 zaten een aantal spelers waarvan je je af kon vragen of die de basisschool al ontgroeid waren. Ook viel op dat er ook een aantal Belgen (met bijhorende Vlaamse tongval) bij onze opponenten meespeelde.
De wedstrijd begon stipt om 12.00. Tegen de Zeeuws-Vlamingen ontbrak Corne Boogaard op bord 1. Invaller Henrik Porte nam de honneurs waar tegen Theo de Putter. Henrik speelde met zwart een klassieke Caro-Kann. Hij nam niet heel veel ruimte maar hij had ook geen zwakke punten. Hij liet zijn tegenstander voorlopig maar komen. Op bord 2 speelde Rotterdammer Pim Uytdewilligen met wit tegen de Hollandse verdediging van Patrick Moens. Max Toetenel speelde tegen Peter Kalisvaart een orthodox damegambiet. Max stelde zich met zwart stevig op. Daarnaast speelde Albert Vermue met wit een Caro-Kann met een ongebruikelijke opzet met f2-f3. Zijn tegenstander Jimmy van Hoorbeeke had er kennelijk moeite mee zo vroeg door onze voorzitter op onbekend terrein te zijn gelokt, want Albert leek al snel beter te staan. Jean-Pierre van Gemert koos in het Siciliaans tegen Thomas Verschraegen voor de fameuze drakenvariant. Wit koos echter niet voor de scherpste bestrijdingswijze, maar voor een rustiger variant. Willem Coppoolse speelde met wit tegen Koen Dhuyvetter een Weense partij met f2-f4. Hoewel dit aanleiding kan geven tot verwikkelingen, wenste zwart het positioneel aan te pakken door zijn paard op e4 af te ruilen tegen het witte op c3 en wit zo een dubbelpion te bezorgen. Op bord 7 speelde Peter Noorlander met zwart tegen Tommie Lowie van 13 jaar. Daar Tommie er nog jonger uit zag dan hij in in werkelijk al is dachten we dat Peter dit toch zou moeten kunnen winnen. Ten slotte speelde Dennis van Driel op bord 8 met wit tegen Bas de Feijter, die hoewel hij er duidelijk ouder uitzag dan zijn buurman, nog een lente minder telde. Beide partijen deden geen moeite pionnen in het centrum te zetten, maar probeerden het centrum met stukken te beheersen.
Willem was op het 6e bord als eerste klaar. Hij rocheerde kort en verkreeg voor zijn dubbelpion een mooie pionnenketen van c3 naar e5. Koen Dhuyvetter (afgeleid van ¢‚¬Å“De Huidenvetter¢‚¬) speelde echter secuur tegen. Willem probeerde nog een pionnenstorm op de koningsvleugel voor te breiden, maar daar zijn tegenstander zich daar geschikt op instelde, zette hij dat plan niet door. Toen zijn tegenstander aanstalten maakte om op de damevleugel een opmars te beginnen, werd het duidelijk dat wit, als dat eerder al het geval was geweest, niet meer beter stond. Willem bood daarop remise aan, hetgeen aanvaard werd.
Pim had uit de opening een stuk gewonnen, of eigenlijk 2, maar zijn tegenstander had mede door drie (!) pionnen op de g-lijn een sterke aanval, hetgeen minimaal weer een stuk zou kosten. Het zag er gevaarlijk uit, maar als Pim zich zou weten te redden zou hij goed staan. Helaas voor ons bleek even later dat die aanval doorsloeg.
Op het 5e bord ernaast was J.P. in een zeer open stand terecht gekomen met ieder nog een dame, toren en loper waarin hij wat minder stond, omdat hij een geisoleerde pion op e6 had en wit die ook nog blokkeerde. J.P. maakte aanstalten om de blokkadeloper af te ruilen, maar we zullen het dit jaar wel zonder zijn praatjes over een eventueel topscorerschap moeten stellen, want even later was hij een stuk kwijt. Jean-Pierre probeerde het nog even, maar zijn tegenstander liet zich niet meer van de wijs brengen en incasseerde snel daarna de felicitaties.
Gelukkig konden we niet lang daarna de eerste overwinning begroeten. Albert had inmiddels een gratis pion van f7 geplukt hetgeen bijkomend voordeel had dat zijn tegenstanders koning voorlopig in het centrum zou bivakkeren. Ook had hij een sterk initiatief. Al snel bleek dat Jimmy van Hoorbeeke tegen deze moeilijkheden niet opgewassen was en even later gaf hij op.
De overige partijen waren min of meer in evenwicht. Dennis van Driel had een pion op de koningvleugel weten buit te maken, maar zijn tegenstander had daarvoor in ruil een vrije b-pion gekregen, die hij probeerde op te spelen. Op bord 3 had Peter Kalisvaart had de in het orthodox damegambiet bekende opmars op de damevleugel ingezet. Ook had hij een paard naar c5 gedirigeerd. Max liet zich echter niet onbetuigd en nam het initiatief op de koningsvleugel en manouvreerde en paard naar c4. Op bord 1 had de witspeler inmiddels groot ruimtevoordeel verworven door zijn pionnen op te spelen. Toch veranderde dat niet veel. Henrik lette er goed op dat hij wit geen aanknopingspunten bood. Tenslotte had Peter had een stevige stelling opgebouwd. Zijn tegenstander had zijn pionnen op d4 en c5 gezet en daarom zette Peter druk op d4.
Even later bleek dat Dennis tegenstander goede vorderingen maakte met zijn pion, want die was inmiddels naar a2 opgerukt. Zijn stukken daarentegen waren teruggeworpen naar de 8 rij waar ze vergezeld werden van een toren van Dennis op a8 die dus ook een oogje op de pion op a2 hield.
Peter en zijn jonge tegenstander ruilde inmiddels de lichte stukken af. Maar kennelijk beschikt de jongen toch over talent, want nadat de witte dame Peters stelling was binnengedrongen ging de rest er ook af. Het resterende pionnen eindspel stond ongeveer gelijk en was niet te winnen. Daarom werd remise overeen gekomen. De stand was nu 2-3.
Zo rond de tijdsnoodfase zag het er ook bij Max niet goed meer uit: zijn tegenstander had het initiatief op de koningsvleugel overgenomen en kwam opzetten met zijn e- en f-pion. Dit hoefde niet fataal te zijn, maar helaas liet Max even later een paard onder de trein (dwz pionnenstorm van zijn tegenstander) lopen.
De stand was nu 2-4 en dus moesten Henrik en Dennis winnen. Henrik was daar goed naar op weg. In de tijdnoodsfase had zijn tegenstander druk op zijn stelling gezet, maar Henrik had dat (met nog een minuut op de klok) beantwoord door een paar torens te ruilen en een pion te winnen, waarbij hij overigens wel zijn toren wat passief moest zetten. Bij Dennis waren de winstuitzichten minder.
Zijn tegenstanders stukken waren weer losgekomen en Dennis had een kwaliteit voor de pion op a2 gegeven. Hij wist gelukkig wel af te wikkelen naar eindspel waarin hij het met 2 lopers en een extra pion het op moest nemen tegen loper en toren. Hij stond niet beter, maar wist even later toch het initiatief in het eindspel te pakken en door afruil een extra vrijpion te creeren. Helaas kon hij zijn vrijpionnen niet snel naar voren brengen en zijn tegenstander kon er een winnen. Hierna waren Dennis¢‚¬„¢ winstkansen definitief verkeken en even later werd de vrede (met één oog op de stand) dan ook getekend.
Henrik zorgde ervoor dat de nederlaag minimaal bleef. Hij ruilde zijn probleempion op de damevleugel voor één op de koningsvleugel zodat hij daar nu 3 vrijpionnen had. Weliswaar had wit er op de damevleugel 2 meer, maar die moesten eerst nog om een paar zwarte pionnen heen. Henrik maakte het nog spannend door nog in tijdnood te geraken, maar hij wist wat hij deed en even voor zessen konden de stukken in de doos en was de eindstand 3½- 4½ een feit. Helaas een nipte nederlaag.