Het eerste team heeft de wedstrijd tegen de reserves van Eindhoven met veel pijn en moeite gewonnen. Waar een kleine nederlaag ook had gekund werd er in blessuretijd met 4,5-3,5 gewonnen. Collin Boelhouwer was in de uitvluggerfase iets koelbloediger dan zijn tegenstander en gaf daarmee Souburg de volle winst.

Het begon allemaal wat stroef tegen de reserves van Eindhoven ondanks een meevaller aan het derde bord bij Henrik Porte. De mobiel van Henrik zijn tegenstander ging af hetgeen de 1-0 voor Souburg betekende. Een beetje lullig wel, maar ja, het zijn de regels.

Daarna zag het er allemaal wat minder uit, al ging de wedstrijd gelijk op. Teamleider Roeland Alders deed het even niet goed in de opening. Hij speelde nog wel door, maar de stukken konden dan ook wel rap in het doosje. Bij Jeroen Hekhuis leek dat nog eerder te gebeuren, maar diens tegenstander wilde graag wat langer doorspelen door af en toe een mindere voortzetting te kiezen. Dit nam niet weg dat de stelling van Jeroen opeens niet meer verloren was.

Jeroen zou uiteindelijk ook verliezen. Daar tegenover stond een gewonnen stelling van Henrik Westerweele. De rest was min of meer gelijk. Kortom, het bleef spannend. Zeker toen de tijdnoodfase aanbrak. Robin Bosters kwam niet verder dan remise en ook Bert Henderikse snotterde naar een puntendeling. In zijn stelling met beide spelers een hand vol pionnen en een paard was alles in evenwicht.

Toen Henrik vervolgens niet wist te winnen, leek het erg moeilijk te worden voor ons eerste. Collin Boelhouwer op het tweede bord en René Tiggelman zouden ook niet even zomaar winnen. Sterker nog beiden leken niet meer te kunnen  halen dan een remise. Kortom nog twee partijen bezig bij een 3,5-2,5 achterstand.

René had laat in de middag uiteindelijk een toren en een paard tegen een toren. Bijkomstig feit is dat de tegenstander erg lang nadacht en slechts nog maar een paar minuten had. Theoretisch is dit eindspel remise, maar in de praktijk met wat tijdsproblemen kan het natuurlijk nog anders lopen. René zijn tegenstander claimde remise, maar dit kon niet gehonoreerd worden, ook omdat René de vijandelijke koning steeds verder weg drong (hij speelde duidelijk voor de winst). Ook waren er nog geen 50 zetten verstreken na het slaan van het laatste stuk. Drie zetten later had René mat gezet en won hij met de hakken over de sloot en zweet op z'n voorhoofd. Een flinke meevaller.

Was het bij René een ware thriller, dan was het bij Collin een echte horrorfilm. Eerst leek de partij in remise te eindigen. Dat zou een 4-4 eindstand hebben betekend, maar Collin vergooide zijn stelling. In een paardeindspel, waar Collin al een pion minder had, moest hij tot overmaat van ramp zijn paard ook nog geven. Beide spelers hadden toen al bijna geen tijd meer. Waar niemand meer in de stelling van Collin geloofde liep opeens een centrumpion zomaar door. Uiteindelijk werd deze een dame en won Collin zijn partij. Een behoorlijke dosis stellingsgeluk, waar eerder Collin zijn tegenstander al enkele keren de winnende voortzetting gemist had.

Uiteindelijk dus een zeer zwaar bevochten en benauwde, bemazzelde overwinning.

Souburg-Eindhoven 2 4½-3½:
1. René Tiggelman (2231)-Robert Klomp (2081) 1-0
2. Collin Boelhouwer (2090)-Hans Bosscher (2068) 1-0
3. Henrik Porte (2174)-Jan Vosselman (2058) 1-0
4. Bert Henderikse (2004)-Hans van den Hurk (2018) remise
5. Jeroen Hekhuis (2046)-Jan Toorman (1969) 0-1
6. Robin Bosters (2014)-Frits Schalij (1971) remise
7. Roeland Alders (1918)-Jeroen van de Put (1978) 0-1
8. Henrik Westerweele (1873)-Twan Kastelijn (1963) remise