In het landelijke bekertoernooi mag Souburg zich opmaken voor een extra bekerronde. Thuis werd nipt, maar niet minder knap, van een sterk opgekomen Goes gewonnen: 2,5-1,5.

Omdat teamleider Roeland op dit moment in Zuid-Afrika onderzoekt of een giraffe echt langer is dan hijzelf, was Jeroen aangesteld als zijn plaatsvervanger. Bij het zien van de opstelling wist hij dat het een zware avond zou worden. René en Joey ontlopen elkaar niet veel, terwijl Jeroen waarschijnlijk zijn handen vol zou hebben aan Jos. Daarnaast weet Sven doorgaans wel raad met het opportune spel van Henrik en Max zou aan Rinus ook een aardige kluif hebben. Dat laatste viel overigens enorm mee. Rinus bereikte met zwart niet veel en Max met wit nog minder. De handen waren al geschud, voordat de echo van het remiseaanbod was verstomd.

Intussen ging Henrik flink tekeer tegen Sven. In een wilde partij gooide Henrik zijn ganse koningsstelling naar voren. Daarmee verschafte hij zich in het middenspel op een nog vol bord pionnen op e2 en f2. Menig doorgeefschaakfanaat had gewatertand van deze stelling. Sven niet. Want hoewel de koning van Henrik flink tochtig stond, vatte deze geen kou en capituleerde Sven toen groot materiaalverlies onafwendbaar bleek. Intussen was René vanuit een min of meer gelijke stelling de draad volledig kwijt geraakt. Zodoende was de wereld bij het ochtendgloren in elk geval verzekerd van een wedstrijdverslag op de site van Goes - van die weinige zekerheden in het leven is dit er immers wel eentje...

Door voorgaande schermutselingen was de tussenstand weer net zo gelijk en in evenwicht als het resterende toreneindspel op het laatste nog overgebleven bord (f2, g3, h4 voor Jeroen tegen e6 g6 en h5 voor Jos). In de verte kraaide nog iemand "Remise, remise, het is altijd remise!" en of je dat kon eten of zoiets. Maar Jeroen had eigenlijk niet zo'n zin om bij 2-2 nog te moeten gaan snelschaken; door het wegstrepen vanaf bord 4 had Goes bij die barrage immers genoeg gehad aan 2-2. Bovendien was Jos zich vanwege gebrek aan tijd (in het landelijke bekertempo komen er slechts 5 seconden per zet bij) al een aantal minuten aan het warmspelen voor deze barrage. Tegen beter weten in bleef Jeroen dus maar een microscopisch voordeeltje dusdanig stug uitmelken, dat er nog net geen boter op volgde. Zelfs toen Jeroen de laatste zwarte pion dreigde te winnen, bleven de remisemogelijkheden legio. Jos ruilde echter de torens in de veronderstelling dat het pionneneindspel nog net ietjes meer remise was dan het toreneindspel. En toen bleek ineens dat de oppositie hebben alleen handig is als de pion al op de 6e rij staat. De pion stond echter nog op de 5e rij en zo werd de weinige toeschouwers een zenuwslopende snelschaakbarrage ontnomen.