In de interne competitie is Roeland Alders er niet in geslaagd om van Hans Groffen te winnen en zo aansluiting te krijgen met die zelfde Hans. Nou is dat op zich geen schande om te verliezen van Hans, maar het verkregen eindspel was totaal gewonnen voor Roeland en eigenlijk niet te verliezen.
Vanuit de opening kreeg Roeland voordeel. Twee pionnen waren zijn deel maar als nadeel een ongelijk loper eindspel. Remise was het zeker, maar naarmate de tijd verstreek zag Roeland het allemaal niet meer. Zelfs geen remise meer door in een matnet te gaan staan. Zodoende een zeer pijnlijke nederlaag.
Jean-Pierre van Gemert verloor van Henrik Westerweele. Ook best wel op een vervelende manier. Met een stuk meer kon Jean-Pierre het goede plan niet vinden, waarna Henrik zoveel initiatief kreeg zodat Jean-Pierre alsnog het onderspit delfde.
Peter Noorlander wist te winnen door een foutje van Albert Vermue, waar remise een duidelijke optie was, terwijl Dennis van Driel zijn zeer goede stelling zag verdwijnen tegen Henrik Geertse. Koos Zomer maakte geen fouten met Wendy Vink en greep de overwinning.