Afgelopen donderdag was de eerste editie van de Rapidcompetitie (4 avonden van 5 partijen met een bedenktijd van 10 minuten + 5 seconden per zet increment). In deze barre tijden hadden zich toch nog 10 personen vóór het aanvangstijdstip gemeld. Eentje rijkelijk erna, die had waarschijnlijk met lood in zijn schoenen al de hele week naar dit toernooi uitgekeken. Als gevolg hiervan had Alex na de eerste ronde direct zijn vaak zo vurig gewenste pauze al te pakken, omdat Albert moeite had om de verlate deelnemer nog in het toernooi toe te voegen. Of was het een bijzondere afleidingsmanoeuvre van Albert om in de tweede ronde René pootje te haken. In dat geval was het een geslaagde actie, want ondanks dat René optisch(?) een mooie stelling had, wist Albert de koning van René slinks in onveilige wateren te loodsen met mat of dameverlies als gevolg.

Ook in de derde ronde tegen Jeroen was Albert goed bezig. Jeroen probeerde ijzer met handen te breken in een potremise lopereindspel, maar toen Albert ineens loperruil voorstelde, bleek het pionneneindspel op slag verloren te zijn. Van ruilen komt huilen zal Roel gedacht hebben; wellicht dat hij daarom in zijn partij tegen Jeroen met een pion meer loperruil uit de weg ging. Het bleek uiteindelijk het verschil tussen remise en verlies te zijn.

Zodoende had Jeroen na 4 rondes nog de volle buit. Echter, hij moest nog tegen René die met een punt achterstand moest winnen. Een sterk middenspel leverde hem 2 pionnen op, maar plots was er een stuk gevangen. Omdat Jeroen aan remise genoeg had, probeerde hij de stelling te vereenvoudigen, maar dat gaf René eigenlijk alleen maar meer compensatie voor zijn stuk achterstand. Toch had Jeroen in het zicht van de haven vrij eenvoudig nog remise kunnen maken. Een volkomen logische koningszet werd echter gemist, waarna de stukken in het doosje konden (het was immers al de laatste ronde). Omdat Albert de laatste ronde ook wist te winnen, eindigden 3 spelers in een mooi driehoekje met 4 uit 5.

De eindstand na 5 rondes: